«Συνάντηση μελών Λέσχης Ανάγνωσης της Δ.Κ.Β. Καρπενησίου»

Οι λέξεις

Δελτίο Τύπου

Την Τετάρτη 2 Μαΐου 2018 και ώρα  19:00  θα συναντηθούν τα μέλη της Λέσχης  Ανάγνωσης  της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Καρπενησίου στο «Καφενείο η γειτονιά», (Σχολής Βραγγιανών 1). Η Αναστασία Κόντσογλου, μέλος της λέσχης ανάγνωσης, θα παρουσιάσει το βιβλίο του  Jean – Paul Sartre «Οι λέξεις».

Περιγραφή του βιβλίου «Οι λέξεις»

Ο Σαρτρ δημοσίευσε τις «Λέξεις» το 1964· η σύνθεσή του τον απασχόλησε τουλάχιστον μία δεκαετία. Στο βιβλίο αυτό (μετά απ’ το οποίο του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ, που το απέρριψε), αφηγείται την παιδική του ηλικία και εξηγεί πως, μέσα από τις λέξεις και την ανάγνωση, ανακάλυψε την ύπαρξη. Σταδιακή οικοδόμηση μιας εικόνας του εαυτού όπου κυριαρχεί μια ναρκισσιστική προβληματική, την οποία ωστόσο ο συγγραφέας αρνείται, ενώ οι έννοιες του ατομικού και του καθολικού αποτελούν τις θεμελιώδεις ιδέες του πονήματος. «Οι λέξεις» του Ζαν-Πωλ Σαρτρ θεωρούνται σήμερα ανά τον κόσμο ένα κλασικό έργο στο είδος της αυτοβιογραφίας.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

Ο Ζαν-Πολ Σαρτρ γεννήθηκε στο Παρίσι στις 21 Ιουνίου 1905. Σπούδασε στην Ecole   Normale Superieure και δίδαξε σε λύκεια από το 1931 έως το Ι944. Βαθιά επηρεασμένος από τη φαινομενολογία του Χούσερλ και την οντολογία του Χάιντεγκερ, επεξεργάστηκε μια υπαρξιστική θεωρία αρχικά με άξονα τη σχέση του ανθρώπου με την ελευθερία (Το είναι και το μηδέν) και αργότερα του διαλεκτικού υλισμού και της αντίληψης του για τη στράτευση (Κριτική του διαλεκτικού λόγου). Ανέπτυξε τις ιδέες του σε μυθιστορήματα (Η ναυτία, Οι δρόμοι της ελευθερίας), θεατρικά έργα (Κεκλεισμένων των θυρών, Τα βρόμικα χέρια, Ο Διάβολος και ο καλός Θεός, Ο ηθοποιός Κιν, Νεκρασσοφ, Οι έγκλειστοι της Αλτόνα), διηγήματα (O τοίχος), άρθρα και κριτικά δοκίμια (Καταστάσεις, Ο άγιος Ζενέ, κωμωδός και μάρτυρας), ένα αυτοβιογραφικό πεζογράφημα (Οι λέξεις), μια μελέτη για τον Φλομπέρ (0 ηλίθιος της οικογένειας). Το 1945 ίδρυσε την πολιτικού και λογοτεχνικού περιεχομένου επιθεώρηση «Les Temps Modernes» μαζί με τη Σιμόν ντε Μποβουάρ και τον Μορίς Μερλό-Ποντύ. Το 1964 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ, το οποίο όμως αρνήθηκε να παραλάβει. Είχε μια μοναδική ικανότητα να αφουγκράζεται τα προβλήματα της εποχής του και ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα (ενεργή συμμετοχή κατά του πολέμου του Βιετνάμ, μέλος του «Δικαστηρίου Ράσσελ», συμμετοχή στον Μάη του ’68, διεύθυνση των αριστερών εφημερίδων «La cause du people», «La Liberation»). Πέθανε στο Παρίσι στις 15 Απριλίου 1980.

(Πηγή:BiblioNet)